تأثیر تمرین هوازی در هوای آلوده به ذرات کربن سیاه بر بیان ژن‌های TLR4 و IL-1β در بافت قلب موش‌های صحرایی نر

پژوهش حاضر اثرات تمرین هوازی بر فاکتورهای التهابی قلب موش­های در­معرض ذرات کربن سیاه را مورد­بررسی قرار داده است. در این پژوهش، 24 سر موش نر بالغ نژاد ویستار 10 هفته­ای با میانگین وزنی 97/26±29/279 گرم به چهار گروه شش­تایی تقسیم شدند که عبارت هستند از: گروه کنترل (بدون تمرین هوازی و قرارگیری در­معرض­ PM10)، گروه تمرین هوازی (پنج جلسه در هفته و به­مدت چهار هفته)، گروه قرارگیری در­معرض PM10 کربن سیاه (پنج میلی­گرم در متر مکعب) و گروه تمرین هوازی همراه با قرارگیری در­معرض PM10 کربن سیاه. شایان­ذکر است که بیان ژن­های TLR4 و IL-1β در بافت قلب با استفاده از روش ­Real-Time PCR سنجیده شد. همچنین، جهت تعیین اختلاف معنادار بین گروه­ها از آزمون تحلیل واریانس دو­سویه و آزمون تعقیبی LSD با سطح معناداری 05.0≥P استفاده گردید. یافته­ها نشان می­دهد که تمرین هوازی توانسته است افزایش بیان ژن IL-1β ناشی از PM10 را در بافت قلب مهار کند، اما در­مقایسه با گروه کنترل، بیان ژن IL-1β تنها در گروه آلودگی به­شکل معناداری بالاتر می­باشد (046.­P=0). نتایج به­دست­آمده­­ حاکی از آن­ است که چهار هفته قرارگیری در­معرض PM10کربن سیاه، به­شکل معناداری بیان ژن IL-1β را در بافت قلب افزایش می­دهد و این وضعیت با انجام تمرینات هوازی وخیم­تر نمی­گردد.